Τι είναι το manual therapy;

Το manual therapy  μπορεί γενικά να οριστεί ως “η χρήση των χεριών με ένα θεραπευτικό και επουλωτικό τρόπο ή τεχνικές με τα χέρια που έχουν θεραπευτικές επιδράσεις”.

Το manual therapy ή αλλιώς η ορθοπεδική θεραπεία με χειρισμούς με τα χέρια, από φυσικοθεραπευτική άποψη, είναι εξειδικευμένη, ουσιώδης και πολύ σημαντική μέθοδος θεραπείας παγκοσμίως, για την αντιμετώπιση προβλημάτων ιστών, αρθρώσεων και κινήσεων του ανθρώπινου σώματος.

Η τέχνη του manual therapy είναι να γνωρίζεις πότε, πώς, και ποια τεχνική θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί, καθώς και πως η θεραπεία μπορεί να προσαρμοστεί ατομικευμένα στον ασθενή, έχοντας απόλυτη δέσμευση για την πορεία του προβλήματος του.

Ποιές μέθοδοι manual therapy υπάρχουν;

Υπάρχουν αρκετές διαφορετικές θεωρίες στο manual therapy. Οι πιο σημαντικοί ερευνητές του manual therapy που διδάσκονται και εφαρμόζονται σε παγκόσμιο επίπεδο στις μέρες  μας, είναι ο Maitland, Kalteborn, Mc kenzie και  Cyriax.

Αναμφισβήτητα η μέθοδος  που χρησιμοποιείται πιο συχνά στο manual therapy από τους φυσικοθεραπευτές, είναι οι τεχνικές κινητοποίησης των αρθρώσεων βασισμένες στη σχολή του Maitland. Η μέθοδος Maitland ως φυσικοθεραπεία manual therapy δίνει έμφαση σε ένα ιδιαίτερο τρόπο σκέψης, ακολουθεί ένα κλινικό συλλογισμό που βασίζεται στη συνεχή αξιολόγηση και εκτίμηση των προβλημάτων του ασθενούς π. χ “έχω δυσκαμψία όταν σηκώνομαι το πρωί και δεν μπορώ να φορέσω τα παπούτσια μου” ή “πονάω όταν στέκομαι για λίγο όρθιος στη δουλειά μου”, μετά από κάθε θεραπεία ρωτάμε πως είναι τα παραπάνω προβλήματα.

Που εφαρμόζεται το manual therapy;

Η εφαρμογή των τεχνικών του manual therapy  μπορεί να γίνει τόσο σε σπονδυλικές αρθρώσεις όπως σε προβλήματα στην μέση του ασθενούς  όσο και σε περιφερικές αρθρώσεις όπως σε προβλήματα στο γόνατο ή στον ώμο του ασθενούς.

Πως λειτουργεί το manual therapy βάση της μεθόδου Maitland ;

Η μέθοδος Maitland είναι ένα μοναδικό εργαλείο προσέγγισης του ασθενούς όταν έρχεται στο φυσικοθεραπευτή για θεραπεία . Βλέποντας έναν ασθενή για παράδειγμα “με πρόβλημα μέσης” υπάρχουν δυο πλευρές που ο φυσικοθεραπευτής έχει να λάβει υπόψη του, τη θεωρητική και την κλινική πλευρά του προβλήματος του ασθενούς.  Δηλαδή η  θεωρητική πλευρά ενός προβλήματος μέσης μπορεί να είναι “η ύπαρξη κήλης μεσοσπονδυλίου δίσκου” ενώ αντίστοιχα η κλινική πλευρά μπορεί να είναι “ο πόνος στη μέση”, “η δυσκολία να σκύψει προς τα εμπρός” ή “το μούδιασμα στο πόδι”.

Ο φυσικοθεραπευτής στην εκτίμηση του ασθενή του μπορεί να μεταβαίνει από τη θεωρητική στην κλινική πλευρά και το αντίστροφο στη διάρκεια της θεραπείας του, με σκοπό το σχηματισμό μιας  λογικής και σωστής υπόθεσης σχετικά με το πρόβλημα του ασθενούς  και την αποτελεσματική λύση του προβλήματος του.

Με ποιό τρόπο γίνεται η αξιολόγηση του ασθενούς στο manual therapy;

Μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση ενός ασθενούς κινείται σε 2 βασικούς άξονες στο manual therapy την υποκειμενική και την αντικειμενική αξιολόγηση.

Η υποκειμενική αξιολόγηση είναι μια μικρή συνέντευξη του ασθενούς μέσα από την οποία παίρνουμε βασικές πληροφορίες σχετικά με το κύριο πρόβλημα του ασθενούς π. χ “πονάω όταν σκύβω να δέσω τα παπούτσια μου”, που είναι ο πόνος πάνω στο σώμα,  π. χ “πονάω στο κέντρο της μέσης μου”, πως συμπεριφέρεται ο πόνος στην διάρκεια του 24ώρου π.χ “όταν σηκώνομαι το πρωί από το κρεβάτι πονάω στη μέση μου και βελτιώνεται όσο περνάει η ώρα και κινούμαι”, το πρόσφατο ή προηγούμενο ιστορικό π.χ  “έσκυψα να σηκώσω τις σακούλες με τα ψώνια και πόνεσε η μέση μου” και ερωτήσεις για τη γενική υγεία του ασθενούς .

Στην αντικειμενική αξιολόγηση γίνεται η φυσική εξέταση του ασθενούς ανάλογα με την περιοχή του σώματος που έχει πρόβλημα. Η φυσική εξέταση περιλαμβάνει τα εξής:

• παρών πόνος, π.χ “πονάω στη μέση μου και στο δεξί γλουτό”.
• παρατήρηση, π.χ “ατροφίες μυών ή κλίση του κορμού στο πλάι σε πόνο μέσης”.
• ενεργητικές κινήσεις, π.χ “κάμψη προς τα εμπρός μέσης , έκταση προς τα πίσω μέσης”.
• συνδυασμένες κινήσεις, π.χ “κάμψη και στροφή μέσης δεξιά’.
• νευρολογικός έλεγχος, π.χ “έχω μούδιασμα στο μεγάλο μου δάκτυλο”,” δεν αισθάνομαι το πόδι εμπρός στην κνήμη”.
• νευροδυναμικά τέστ.
• θεραπευτικές παθητικές κινήσεις φυσιολογικές και βοηθητικές.

Ο φυσικοθεραπευτής κινητοποιεί  την κάθε άρθρωση μέσω των βοηθητικών κινήσεων με στόχο την καλή λειτουργία της άρθρωσης  και την μείωση του πόνου.

Οι τεχνικές κινητοποίησης μπορούν να πραγματοποιηθούν σε διάφορους βαθμούς ανάλογα με το πρόβλημα του ασθενούς. Οι βαθμοί είναι I-V .

Ο βαθμός V (thrust ή απότομη ώθηση)  είναι ό,τι πιο δραστικό και αποτελεσματικό μπορεί ο φυσικοθεραπευτής να χρησιμοποιήσει  πάνω στον ασθενή, όταν ενδείκνυται, και τα αποτελέσματα είναι άμεσα και θεαματικά  απαιτεί όμως  μεγάλη εμπειρία από το θεραπευτή.

Μετά την εκτίμηση της κατάστασης  του ασθενούς ο φυσικοθεραπευτής καλείται να πάρει αποφάσεις για την επιλογή της θεραπείας. Μετά το τέλος της θεραπείας  που έχει επιλεγεί, ελέγχει ξανά τα βασικά προβλήματα του ασθενούς  και έτσι σχεδιάζεται η πορεία της θεραπείας μέχρι την ολοκλήρωσή της και τη συνολική επίλυση των προβλημάτων του ασθενούς.

Θεραπευτικές τεχνικές manual therapy

Έχουν καταγραφεί κάποιες θεραπευτικές τεχνικές κινητοποίησης (“τεχνική στροφής στην οσφύ”, “τεχνική πλάγιας κάμψης αυχένα”  και “τεχνική στροφής στον αυχένα”) που έχουν πολύ καλά θεραπευτικά αποτελέσματα σε προβλήματα, όπως σε κήλες μεσοσπονδυλίων δίσκων στη Σ.Σ, σε ριζίτιδες και σε προβλήματα στις αρθρώσεις μεταξύ των σπονδύλων, και απευθύνονται σε ένα μεγάλο κομμάτι ασθενών του γενικού πληθυσμού.

Πώς και γιατί επιδρά το manual therapy;

Όταν ο ιστός υποστεί βλάβη, για παράδειγμα όταν έχουμε ένα πόνο στον αγκώνα το ερέθισμα μεταφέρεται στο νωτιαίο μυελό και μετά στον εγκέφαλο και νιώθουμε τον πόνο. Μέσω του manual therapy έχει βρεθεί ότι μπορούμε να διακόψουμε τη μεταφορά του πόνου στον εγκέφαλο δίνοντάς του διαφορετικά σήματα όπως αυτό της αφής, της πίεσης και της τριβής και να μην νιώσει τελικά τον πόνο.

Το Manual Therapy δίνει τη δυνατότητα στον εξειδικευμένο φυσικοθεραπευτή να προσεγγίσει με υπευθυνότητα, ασφάλεια και σιγουριά τον ασθενή του έχοντας σε όλη την διάρκεια της θεραπείας τη γνώση του προβλήματός του και πως μέσω της συστηματικής κλινικής σκέψης θα οδηγήσει τον ασθενή στη λύση των προβλημάτων του και στην επανένταξη του στην καθημερινότητά του χωρίς πόνο και περιορισμό των δραστηριοτήτων του.